وظایف و مسؤلیت های طراح داخلی
یک طراح داخلی مسئول طراحی،دکوراسیون و عملکرد فضای کارفرماست خواه فضا تجاری باشد یا صنعتی یا مسکونی.او همکاری نزدیکی با معماران و کارفرمایان برای تصمیم گیری در مورد ساختار یک فضا،نیاز کاربران آن و بهترین سبک مناسب هر دو مورد دارد.این حرفه ترکیبی از مهندسی و هنر می باشد و مستلزم داشتن ذهنی منحصر به فرد برای بکارگیری مناسب هر دو رشته می باشد.
علاوه بر شناسایی رنگ و محصولات و مصالح و مبلمان باید مهارت گفتگو با کارفرما و قبول سفارشات را داشته باشد و روشهای اجرا و نگهداری عناصر معرفی کننده ی فضا را بداند.همچنین باید ساختار فضارا بشناسد.این عوامل از دانش مورد نیاز برای طراح ،او را از دکوراتور متمایز می کند .
طراح داخلی باید قابلیت برنامه ریزی و اجرای پروژه ،تصمیم های عملکردی را داشته باشد و با پیمانکار و کارفرما همکاری کند و تمام کارها بنا به نظر خود آنها انجام شود.برای این منظور باید بین سلیقه ی خود و کارفرما تعادل برقرار کند و بیشتر سلیقه ی کارفرمای خود را در نظر داشته باشد. این عامل شاید در ابتدا برای کسانی که می خواهند وارد این حرفه شوند نا امید کننده باشد بخصوص کسانیکه می خواهند قبل از اینکه یک ینا تمام شود طراحی خودشان را شروع کنند.این دو موضوع بیانگر این نکته است که آنها بایددر مورد طراحی اولیه و پردازش اطلاعات و زمانبندی کارها مهارت داشته باشد.این اصل موجب تعجب بسیاری از طراحان واقعی می شود که انتظار دارند تاثیرپذیری کمتری از قواعد اجرایی و فنی در مورد پیدایش یک فضا و حس کلی آن داشته باشد.
هفت اصل در طراحی
تاقچه ها،رف ها،ارسی ها،هشتی ها،حوض هاو باغچه ها تنها شماری از عناصر کالبدی طراحی داخلی در ایران هستند.روش معماران گذشته ایرانی در به کارگیری این عناصر،در راستای آن بوده تا از جذابیت فرم کاسته شود و به غنای افزوده گردد.این همان هندسه هماره تزئینات است.
به نظر می رسد طراحی داخلی در ایران ، از یک سو در چنبره نوستالژیای تاقچه ها،رف ها و ارسی های قدیم گرفتار ماند و از سوی دیگر به دکوراسیون و ابعاد دراماتیک و تزئینی فضاها تقلیل یافته است.با تمام اینها ،طراحی داخلی فرایندی است که همزمان می بایست سویه های زیباشناختی و عملکردی را سامان دهد.طراحی داخلی یک ساختمان داستانی است که شخصیت اصلی آن خود انسان است؛در این بین حضور او در این فضا ،چگونگی آن و ویژگی های فضایی که انسان در آ« قرار می گیرد می تواند تداعی کننده اصولی باشد که در ادامه در هفت اصل از آنها را می خوانید..
1_نور را دریاب:نور عنصری است که با آن دیدن اشیاء ممکن می شود.نور می تواند ریتم خلاقانه ای به یک فضای داخلی ببخشد.بدون نور ،نه فرم احساس می شود نه رنگ را و نه بافت. نور پردازی در یک فضای داخلی پیامدهای مهمی در بردارد،چه بسا نورپردازی مناسب یک فضا آن فضا را خوشامد و چشم نواز کند.نورپردازی در کنار ابعاد زیباشناختی ،بعد عملکردی هم دارد.نور مناسب در طول شب در یک فضای داخلی می تواند حس محدود بودن یا ابهام و هراس را بر طرف کند .نور مناسب یک اتاق حتی می تواند چهره آدمی را گرم و صمیمی کند.به کمک نورپردازی می توان یک فضای داخلی را به جزایر نورانی متنوعی تبدیل کرد.
2_فرم را بشناس:فرم ،توده فیزیکی یک شی است که سه بعدی بوده و وزن دارد.فرم معمولاً به پوسته بیرونی بنا نسبت داده می شود،در حالی که در فضای داخلی هم فرم خاصخود را تشکیل می دهد . معمولاً فرم فضای داخلی تابعی از عوامل مختلف است ..دسترسی ها و سیرکولاسیون مهمترین این عوامل هستند.هر چند نمود فرم بیشتر در پوسته بیرونی یک بنا است با این حال نمود بیرون و درون می تواند یک شکل نباشد.
3_فضا را احساس کن :فضا را محدوده در دسترس کاربران دانسته اند.در طراحی داخلی معمولاً استفاده موثر از فضا و ارتباط آن با محیط ،مهم است.مساله ای که در رابطه با فضا مطرح می شود،رعایت ابعاد انسانی در طراحی داخلی است.
4_بافت را لمس کن:بافت مشخصه ای از یک شی است که با لمس کردن یا دیدن به چشم می آید.در طراحی داخلی پوسته ها و سطوح فضایی معمولاً بسته به عملکرد هر فضا تغییر می کند.چه بسا طراحی داخلی یک خانه نیازمند سطوحی نرم و منعطف باشد اما فضای داخلی یک سینما چنین سطوحی را برنتابد.
5_شکل را بیازمای:شکل خط بیرونی یک شی را تشکیل می دهد.در معماری معمولاً شکل و فرم با هم اشتباه می گیرند.شکل یا صورت معادل کلمه Shape فرنگی است:در حالی که فرم املای فارسی همان Form است.معمولاًشکل ها یا طبعی هستند یا غیر قابل مشاهده یا هندسی. در ترکیب بندی یک فضا شکل اشیاء عامل تعیین کننده ای است.طراحان داخلی به کمک این عامل می توانند ترکیبات بصری گوناگونی پدید آورند.
6_رنگ را در هم بیامیز:در تعریف رنگ آن خاصیت بصری فرم دانسته اند.در حقیقت عنصر فرم از طریق رنگ معنا می یابد.رنگ در طراحی داخلی احساس آدمی را تحت تاثیر قرار داده و روی فرم تاکید می کند، ضمن آنکه رنگ،حس مقیاس را هم موجب می شود.کاربرد رنگ هم از یک فضای داخلی به فضای دیگر فرق می کند ودر کاربرد رنگ توجه به خصلت های روانی آدمی ضرورت تام دارد.
7_حجم را بشناس:حجم عنصر مهم طراحی داخلی است.در معماری سنتی ایران ،شاهد فضاهای پر و خالی احجام معماری هستیم.مقرنس ها و گوشواره ها خود بخشی از احجام خالی هستند.در این معماری مسایل حجمی اهمیت زیادی دارد .ما فضای داخلی را به واسطه لایه بیرونی بنا درک می کنیم.این لایه بیرونی در حقیقت همان حجم کلی بناست.در معماری مدرن معمار به انتزاع و جدایی پوسته و حجم بنا از درون آن می اندیشدو اینجاست که دیوارها و سقف ها فضای تاکیدی ایجاد می کنندو خود را از قید و بند های فضای داخل رها می کنند.
